پیام های بهداشتی حمایت از سالمندان در همه‌گیری کرونا

• همه گیری ویروس کرونا تا مدتی ادامه خواهد داشت، در این مدت یکدیگر را حمایت کنیم.
• در دوران همه گیری ویروس کرونا لازم است توجه ویژه‌ای به افراد سالمند داشته باشیم.
• سالمندان آسیب پذیری بیشتری نسبت به ویروس کرونا دارند.
• برای پیشگیری از ابتلا به کووید 19 در سالمندان بهتر است تا حد امکان کمتر با دیگران در تماس نزدیک باشند.
• نیازهای اولیه و مایحتاج روزانه سالمندان را تامین کنیم.
• خرید دارو و وسایل مورد نیاز سالمندان را انجام دهیم.
• سعی کنیم تا حد امکان سالمندان از خانه خارج نشوند.
• تخلیه زباله منزل سالمندان را انجام دهیم.
• سالمندان ممکن است به آموزش های پیشگیری از ابتلا به کرونا دسترسی نداشته باشند.
• با حوصله روش‌های پیشگیری از ابتلا به کرونا را به سالمندان آموزش دهیم.
• با حوصله روش‌های ضدعفونی کردن وسایل را به سالمندان آموزش دهیم.
• مراقب رعایت توصیه های بهداشتی توسط سالمندان باشیم.
• به‌دلیل کاهش تمرکز و حافظه در بعضی از سالمندان، ممکن است نیاز باشد مطالب را تکرار کنیم.
• در برخورد با سالمندان صبور و ملایم باشیم و وقت بیشتری برای آنها صرف کنیم.
• اخبار کرونا می تواند باعث اضطراب سالمندان شود.
• عدم ارتباط با محیط خارج اضطراب سالمندان را تشدید می کند.
• از سالمندان سوال کنیم تا نگرانی‌هایشان را بهتر متوجه شویم و بهتر كمك کنیم.
• با صبوری به صحبت های سالمندان خوب گوش کرده و فرصت دهیم تا صحبت‌شان را تمام کنند.
• به سالمندان بگوییم که در کنارشان هستیم و دیدار کمتر برای مراقبت از آنها است.
• به سالمندان بگوییم در خانه قدم بزنند یا اگر دسترسی دارند در حیاط یا یک مکان خلوت نزدیک منزل ورزش و نرمش کنند.
• بیکاری و بیتحرکی روز باعث بیخوابی شب می شود. از سالمندان بخواهیم خواب روز را محدود کنند.
• تنهایی یکی از مشکلات دوران سالمندی برای خیلی از افراد است.
• در دوران شیوع کرونا افراد به خاطر ترس از مبتلا شدن والدین‌شان، به دیدار آنها نمی روند.
• در دوران شیوع کرونا سالمندان کمتر از خانه خارج می شوند.
• در دوران شیوع کرونا، سالمندان بیشتر احساس تنهایی می کنند.
• بیشتر از قبل با سالمندان تماس تلفنی داشته باشیم.  
• تلفنی در مورد موضوعات مختلف با سالمندان صحبت کنیم.
• برای سالمندان کتاب های الکترونیکی ارسال کنیم.
• برای سالمندان فایل های صوتی و تصویری سرگرم کننده و آرامش‌بخش ارسال کنیم.
• برای سالمندان عکس­ها و فیلم های خانوادگی بفرستیم.
• کرونا ممکن است باعث ایجاد اضطراب و افسردگی یا تشدید آنها در سالمندان شود.
• علایم اضطراب و افسردگی در سالمندان ممکن است متفاوت باشد و به­صورت مشکلات جسمی، بی قراری و حواس پرتی بروز کند.
• در شرایط شیوع کرونا بهتر است برای موارد غیرضروری به پزشک مراجعه نکنیم.
• در شرایط شیوع کرونا بهتر است تلفنی با پزشک معالج مشورت کنیم. 
• در صورت نیاز به مراجعه پزشک در سالمندان، آنها را همراهی کنیم.

پیام کاهش نگرانی در قرنطینه خانگی

• قرنطینه خانگی، موجب تغییرات زیادی در روال معمول زندگی، کار، تحصیل، ارتباطات و .. شده است.
• ما باید خود را با شرایط قرنطینه در خانه وفق دهیم.
• ما باید استرس، اضطراب، احساس کسالت و افسردگی را در خود و اطرافیانمان کاهش دهیم.
• اطلاعات خود را در مورد کرونا  به روز نگه داریم تا درک درستی از میزان خطر داشته باشیم.
• اطلاعات در مورد کرونا را از منابع موثق و قابل اعتماد مانند وزارت بهداشت به دست آوریم.
• برای شرایط جدید زندگی برنامه ریزی کنیم.
• برای قرنطینه خانگی برنامه ریزی کنیم تا احساس راحتی و اطمینان خاطر بیشتری داشته باشیم.
• در قرنطینه خانگی روال و نظم معمول زندگی روزانه مان را تا جای ممکن حفظ کنیم.
• حفظ شرایط عادی زندگی در زمان فرنطینه به اعضای خانواده به­ویژه کودکان احساس امنیت می دهد.
• با دیگران در تماس باشیم
• در شرایط قرنطینه خانگی، تماس خود را با دیگران حفظ کنیم.
• ارتباط با دوستان و آشنایان از بهترین راه های کاهش اضطراب، افسردگی و احساس تنهایی است.
• از تلفن، ایمیل، پیامک و شبکه های اجتماعی برای ارتباط با دوستان و اقوام استفاده کنیم.
• از طریق موبایل تماس چهره به چهره با دیگران داشته باشیم.
• در مورد احساسات خود با دیگران حرف بزنیم.
• در مورد موضوعات متنوع با دیگران حرف بزنیم.
• در تمام مدت صحبت با دیگران، در مورد کرونا حرف نزنیم.
• با استفاده از روش های مقابله با شرایط دشوار زندگی، سطح استرس خود را کاهش دهیم.
• بدن خود را با انجام کارهایی مثل تنفس عمیق و روش های آرامسازی، آرام کنیم.
• فعالیت های سرگرم کننده را به صورت جمعی با اعضای خانواده انجام دهیم.
• همه اعضای خانواده نباید تمام مدت کنار هم باشند.
• هر یک از اعضای خانواده باید در طول روز یک زمان مخصوص به خود داشته باشد.
• مهارت های جدیدی یاد بگیریم.
• کارهایی که هیچ وقت فرصت انجام آن را نداشتیم، انجام دهیم.
• مرتب ورزش کنیم.
• سعی کنیم هر روز به­ویژه وقتی که دچار استرس هستیم، ورزش کنیم.
• ورزش به کاهش استرس و افسردگی کمک می کند.
• ورزش باعث می شود در قرنطینه خانگی اضافه وزن پیدا نکنیم.
• وقتی اعضای خانواده تمام روز در خانه هستند ممکن است سطح تنش و تعارض بالا برود.
• تعارض در زمان قرنطینه خانگی قابل انتظار است، ولی این زمان وقت مناسبی برای حل اختلافات عمیق و ریشه دار نیست.
• در زمان قرنطینه خانگی سعی کنیم سریع مساله را حل کنیم و قضیه را فیصله دهیم.
• حس امید و نگرش مثبت را حفظ کنیم.
• به زمان های سخت گذشته که توانستیم به خوبی از پس آن برآییم فکر کنیم.
• به خود اطمینان دهیم با شرایط همه گیری کرونا هم مقابله خواهیم کرد.
• به خاطر داشته باشیم قرار نیست قرنطینه تا ابد ادامه پیدا کند.
• زمانی که استرس داریم با تلفن 4030 تماس بگیریم و با روان شناس صحبت کنیم.
• هر وقت احساس کردیم که نیاز به حمایت روانی داریم با شماره 4030 تماس بگیریم.

پیام های بهداشتی در مورد کودکان در همه‌گیری ویروس کرونا

• کودکان مانند بزرگسالان و حتی بیش­تر از آن­ها تحت تاثیر بحران­ها و استرس­ها قرار می­­گیرند.
• کودکان ممکن است با توجه به سن­شان واکنش­های هیجانی و افکار مختلف (مانند دنبال مقصر گشتن، بزرگ­نمایی خطرات، یا انکار خطرات) داشته باشند.
• کودکان اغلب نمی­توانند در مورد بحران­ها و استرس­ها به­خوبی صحبت کنند و ممکن است به شکل­های متفاوتی به آن واکنش نشان دهند (به والدین بچسبند، گوشه­گیر، مضطرب، بی­قرار، عصبانی شوند و حتی شب­ادراری پیدا کنند).

چگونه با کودکان در مورد شرایط بحرانی گفتگو کنیم؟

• کودکان میزان امن بودن خودشان را از هیجانات والدین متوجه می­شوند.
• هنگام گفتگو با کودک، با آرامش صحبت کنیم.
• الگوی خوبی برای کودک باشیم.
• در شرایط بحران اول باید استرس خودمان را مدیریت کنیم تا بتوانیم استرس فرزندمان را مدیریت کنیم.
• تلاش کنیم بر ترس­های خود مسلط باشیم.
• لزومی ندارد نگرانی خود را از کودک مخفی کنیم.
• اگر کودک متوجه استرس ما شد، علت نگرانی و استرس خود را به زبان ساده با او درمیان بگذاریم.
• ابتدا دانسته­ها و نگرانی­های کودک را در مورد بحران بپرسیم. بررسی کنیم آیا سوء برداشت­ها و نگرانی­های کاذبی دارد.
• از کودک بپرسیم: تو راجع به این موضوع چه شنیده­ای؟؛ راجع به این شرایط چه فکری داری؟؛ چه چیزهایی نگرانت می­کند؟
• کودک را تشویق کنیم، در مورد اتفاق­ها و ترس­هایش حرف بزند و گوش کنیم.
• کودک را برای حرف زدن و بیان احساسات تحت فشار قرار ندهیم.
• به کودک بگوییم که تجربه احساسات مختلف مانند ترس در زمان کرونا طبیعی است.
• به کودکان با زبانی ساده و قابل فهم اطلاعات درست بدهیم.
• برای صجبت با کودک، از کلماتی استفاده کنیم که اهمیت موضوع را نشان می­دهند ولی ترس و وحشت ایجاد نمی­کنند. مثلا «احتمال ابتلا به یک بیماری شبیه سرماخوردگی وجود دارد و بعضی افراد بیماری شدیدتری را می گیرند، پس لازم است مراقبت کنیم که بیمار نشویم». 
• کودک را نترسانیم. مثلا نگوییم: «اوضاع خیلی خطرناک یا وحشتناک است، امکان دارد همه بمیرند».
• در شرایط سخت، هرچه سن کودک کمتر باشد، به توجه، اطمینان بخشی و آرامش بیش­تری نیاز دارد.
• به کودک بگوییم کنارش هستیم و از او حمایت می­کنیم.
• همه‌ اطلاعات را یک‌جا به کودک ندهیم.
• در هر مرحله اطلاعات مورد نیاز را در اختیار کودک قرار دهیم. مثلا قبل از ابتلا افراد نزدیک یا خود کودک، اطلاعات مربوط به پیشگیری را بدهیم و زمانی­که بیماری در افراد خانواده یا خود کودک بروز کرد، اطلاعات مربوط به مراقبت در این شرایط را بدهیم.
• لازم نیست پاسخ همه سوالات کودک را بدانیم.
• از دادن اطلاعاتی که از درستی آن ها مطمئن نیستیم یا چیزی نمی­دانیم، اجتناب کنیم.
• امکانات مراقبتی و حمایتی را به کودک معرفی و امید را در او تقویت کنیم. مثلا در مورد همه­گیری بیماری­ها توضیح دهیم: اگر بیمار شویم پزشکان، پرستاران و پرسنل بهداشت و درمان به ما کمک می کنند. ضمنا اگر لازم باشد دوستان و فامیل هم آماده هستند که کمک کنند.
• راه­های پیشگیری از ابتلا به بیماری را متناسب با سن کودک به او یاد دهیم. می­توانیم این آموزش را از طریق بازی منتقل کنیم. مثل نحوه شستن دست.
• تاحد امکان اخبار را در حضور کودکان دنبال نکنیم.
• سعی کنیم مواجهه کودک با اخبار و صحنه­های دل­خراش را تا حد ممکن محدود کنیم. نیازی نیست تمام جزئیات مانند تعداد مرگ ناشی از کرونا را به او بدهیم.
• تا حد ممکن، نظم برنامه­های روزمره کودک مانند غذا، خواب و بازی را حفظ کنیم.
• اگر کودک از تنها خوابیدن اجتناب می­کند موقع خوابیدن کنارش باشیم.
• متناسب با سن کودک، راه­های ساده برای کاهش نشانه های اضطراب به او یاد دهیم مانند: تنفس آهسته و عمیق، مثال پر و خالی شدن بادکنک را بگوییم؛ تمرینات تن آرامی را به او یاد دهیم، مثل یک عروسک پارچه­ای خودش را شل کند؛ به موسیقی آرام بخش گوش کند؛ یا مشغول بازی شود.
• توجه کودکان را به واکنش­ها و رفتارهای اطرافیان و دوستان جلب کنیم.
• از کودک بخواهیم توجه کند دیگران چطور با شرایط بحرانی کنار می­آیند؟ مثلا با بقیه صحبت می­کنند؟ تلویزیون می­بینند، یا بازی می­کنند.
• بیش­تر کودکان با شرایط بحران کنار می­آیند ولی در برخی موارد ممکن است که شدت استرس، اضطراب و اجتناب کودک زیاد باشد، در این صورت با متخصصان سلامت روان مشورت کنیم.

زمان­هایی که کودکان وقت بیش­تری در خانه می­مانند، چه کنیم؟

• کودکان درشرايط بحران و پس از وقوع حوادث ناگوار بيش از هر زمان ديگری نياز به بازی و تفريح دارند.
• بازی باعث منحرف کردن توجه کودکان از استرس می شود و به آنها آرامش می دهد.
• سعی کنیم برنامه های سرگرمی و بازی کودکان را بیشتر کنیم.
• زمانی را در نظر بگیریم کودک تلویزیون ببیند، موزیک گوش دهد, کاردستی درست کند، کتاب بخواند.
• وقت بیش­تری به کودکان اختصاص بدهیم. با آنها صحبت کنیم و به نگرانی­شان گوش دهیم.
• از مدرسه و معلم فرزندمان بخواهیم که تکالیف و برگه­های آموزشی را از طریق شبکه­های مجازی به ما بدهند تا بچه­ها بتوانند فعالیت­های روزمره خود را انجام دهند.

در زمان قرنطینه یا بستری به کودک چه چیزی بگوییم؟

• قرنطینه یا بستری برای کودک ممکن است ترسناک یا کسل کننده باشد.
• تا حد ممکن، کودکان را در کنار خود نگه داریم.
• اگر به دلایل مختلف مانند بستری یا قرنطینه شدن مجبور به جدایی شدیم، با اطمینان بخشی برای او توضیح دهیم که کودک و یا یکی از اعضای خانواده حالش خوب نیست و باید در بیمارستان بستری شود تا دکترها به او کمک کنند، که حالش بهتر شود.
• به طور منظم با کودک تماس تلفنی، ویدیویی داشته باشیم.
• به کودک اطمینان دهیم همه چیز مرتب است.
• گاهی پرت کردن حواس کودک بهترین راه حل است. کودک را با بازی، تماشای تلویزیون، یا خواندن کتاب سرگرم کنیم.